Bogosluženje Velike subote je već navečerje Vaskrsa.
Na Veliku subotu, vernici i Srpska pravoslavna crkva obeležavaju dan kada je Isus Hrist od raspeća i smrti proveo „sa telom u grobu, a dušom u Adu“ i „razrušio vrata pakla“.
Prvi obred Velike subote održava se u popodnevnim časovima Velikog petka. Tada se u centralni deo crkve postavlja simbolično Gospodnji grob, koji se ukrašava cvećem. Na ovo mesto, koje je unapred pripremljeno, sveštenik polaže plaštanicu, platno na kome je „izobražen“ lik Isusa Hrista, simbolizujući njegovo skidanje sa krsta i polaganje u grob.
Tokom jutarnje službe Velike subote, crkveni obredi završavaju sliku Hristovog pogreba ispred Gospodnjeg groba, uz obrede kađenja i pevanje neporočnih stihira.
Na jutrenju Velike subote, odnosno tokom bdenija u petak uveče, izvode se Statije – pesme koje opisuju tugu i bol Presvete Bogorodice zbog raspeća i smrti njenog sina, Gospoda Isusa Hrista, ali i patnje koje predskazuju njegovo vaskrsenje.
Kanon Velike subote slavi Hristovu pobedu nad smrću i po prvi put otkriva da je subota – blagoslovena subota:
„Kao čovek umireš dobrovoljno, Spasitelju, i kao Bog si vaskrsao mrtve iz grobova i iz dubine grehova“.
Svake godine na Veliku subotu, između Raspeća na Veliki petak i Vaskrsa u nedelju, u Jerusalimu se pojavljuje Blagodatni oganj.
