Ovaj dan posvećen je uspomeni na vaskrsenje pravednog Lazara iz Vitinije, koje je, prema hrišćanskom predanju, učinio Isus Hrist četiri dana nakon Lazareve smrti.
Činom vaskrsenja svog prijatelja, Hrist je najavio sopstveno Vaskrsenje i pobedu života nad smrću.
Zato je Lazareva subota praznik nade, ljubavi i vere u večni život.
Praznik je u narodu poznat kao Vrbica, jer se tog dana u crkvu donose mlade vrbove grančice, koje sveštenici osveštaju, a zatim se dele narodu.
Grančice se tradicionalno nose oko struka i stavljaju uz ikonu u domu.
Vrbica se smatra jednim od najradosnijih praznika za decu, koja se u svečanoj odeći, sa venčićima od cveća i vrbe na glavi i zvončićima oko vrata, okupljaju ispred crkava i učestvuju u svečanim litijama oko hrama.
Osim što se proslavlja kao crkveni praznik, Vrbica je u mnogim domaćinstvima i krsna slava, te se tog dana priprema posna trpeza, a izbegavaju se teži poslovi i veselje, u skladu s pravilima velikog uskršnjeg posta.
Prema narodnim običajima, na ovaj dan se bere cveće, koje se ne unosi u kuću, već ostavlja da prenoći u vodi, kojom se ukućani umivaju sutradan, na praznik Cveti.
Veruje se da taj čin donosi zdravlje i blagostanje.
Lazareva subota je i poslednje čudo Hristovo pre stradanja, a praznik koji nosi poruku pobede života nad smrću, vere nad sumnjom i svetlosti nad tamom.
