Preminuo Žarko Laušević

Srpski glumac Žarko Laušević (64) preminuo je posle kratke i teške bolesti. Datum i mesto sahrane biće naknadno saopšteni.
Image
Foto: N. Negovanović

Karijera Žarka Lauševića bila je karijera koju bi svako poželeo. Bilo da je igrao glavnu ulogu ili epizodu, Lauševićevi likovi redovno su ulazili u antologije najboljih glumačkih ostvarenja.

Već 1982. sa 22 godine, dobio je prvu filmsku ulogu i od tada je svake sezone imao neku filmsku, televizijsku ili pozorišnu premijeru.

Rođen je 19. januara 1960. godine na Cetinju. Diplomirao je glumu na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu, a bio je član Jugoslovenskog dramskog pozorišta.

Ulogom u filmu “Progon” debitovao je na filmu 1982. godine. Iste godine ostvario je značajne uloge u filmovima “Savamala” i “Direktan prenos”. Veliku slavu doživeo je sa jednom od glavnih uloga u TV seriji “Sivi dom” (1984).

Igrao je uloge u više od dvadeset filmova i televizijskih serija, među kojima su: “Šmeker” (1985), “Svečana obaveza” (1986), “Dogodilo se na današnji dan” (1987), “Oficir s ružom” (1987), “Braća po materi” (1988), “Boj na Kosovu” (1989), “Original falsifikat” (1991), “Bolje od bekstva” (1993), “Kaži zašto me ostavi” (1993), “Nož” (1999).

Posle više od deset godina pauze vratio se na veliko platno ulogom ikonopisca Save u filmu “Tajna nečiste krvi” (2012).

Nakon toga nizao je uloge u filmovima “Smrdljiva bajka” (2015) i “Senke nad Balkanom” (2017), gde je igrao princa Đorđa Karađorđevića.

Publici pred malim ekranima predstavio se 2018. godine ulogom Aćima Katića u seriji “Koreni”.

Igrao je u serijama i filmovima “Državni službenik” (2019-2020), “Ime naroda” (2020), “Aleksandar od Jugoslavije” (2021), “Kalkanski krugovi” (2021), “Vreme zla” (2021), “Leto kad sam naučila da letim” (2022), “Heroji” (2022) i “Heroji Halijarda” (2023).

Dobitnik je brojnih nagrada – “Zlatne arene” u Puli za najbolju mušku ulogu u filmu “Oficir s ružom”, “Cara Konstantina” u Nišu iste godine, “Grad teatar” i “Zoran Radmilović” za ulogu Kanjoša Macedonovića (1989), “Grand-pri Naisa” (2016) i “Zlatne antene” (2019).

Život kao na filmu

Žarko Laušević u svojoj knjizi kao početak tragičnih događaja koji su ga snašli markirao izvođenje predstave “Sveti Sava” 31. maja 1990. godine u Jugoslovenskom dramskom pozorištu.

Bilo je to gostovanje Narodnog pozorišta iz Zenice sa predstavom po tekstu Siniše Kovačevića, u režiji Vladimira Miličina.

Laušević je tad bio u zenitu popularnosti, a u predstavi je igrao naslovnu ulogu, za koju je dobio “Sterijinu nagradu” 1990. godine u Novom Sadu, ali i mnoge druge.

Posle toga Lauševićev život postao je pakao.

Pripadnici Srpskog omladinskog bloka i Srpske svetosavske stranke koji su prekinuli predstavu, počeli su da proganjaju Lauševića, prekidali su mu ostala izvođenja, čekali ga ispred stana, pretili smrću njemu i njegovoj porodici.

Prekretnicu u njegovom životu predstavlja 31. jul 1993. godine, kada su Žarko i njegov stariji brat Branimir napadnuti od strane grupe ljudi, u blizini jednog lokala u Podgorici.

Tada je Žarko pucnjima iz svog pištolja usmrtio dve osobe, a teško ranio jednu.

Osuđen je na 13 godina zatvora zbog dvostrukog ubistva. Kaznu je izdržavao u Spužu i Požarevcu.

Nakon ukidanja presude od strane Saveznog suda, po ponovnom pretresu 1998. izrečena mu je kazna od četiri godine zatvora zbog dvostrukog ubistva u prekoračenju nužne odbrane.

Budući da je u tom trenutku bio 4,5 godine u zatvoru – pušten je na slobodu.

Po izlasku iz zatvora napustio je zemlju i otišao u Njujork.

Vrhovni sud Crne Gore je potom po žalbi tužioca, 30. marta 2001. godine tu odluku preinačio i izrekao kaznu od 13 godina zatvora.

Laušević je 3. jula 2009. godine uhapšen u SAD zbog boravka bez vize.

Razmatrala se njegova ekstradicija Srbiji po međunarodnoj poternici raspisanoj 2002. godine na zahtev Trećeg opštinskog suda u Beogradu.

Međutim, sud u Njujorku doneo je odluku o ukidanju pritvora Lauševiću.

Segmente iz života Laušević je pretočio u knjigu “Godina prođe, dan nikad” objavljenu 2011.

Knjigu “Sve prođe, pa i doživotna” posvetio je svom životu u zatvoru, dok je 2022. godine objavio knjigu “Padre idiote”.

Laušević je pomilovan 29. decembra 2011. godine, a srpski pasoš uručen mu je 1. februara 2012.

O njegovom životu napravljen je film “Lauš” po ideji, scenariju i u režiji Branke Bešević Gajić, čija je premijera održana u februaru 2014. godine.

Televizijska publika ovih dana prati seriju “Pad” na RTS 1, inspirisanu životom Žarka Lauševića.


*Preuzimanje i objavljivanje sadržaja sa portala Kontakt Plus radija, nije dozvoljeno bez navođenja izvora.