Badnji dan je vreme kada se porodice okupljaju za posnom trpezom, ispunjene srećom i mirom, i pripremaju se za sutrašnju proslavu Božića.
Ovaj praznik ima duboko ukorenjene tradiciju i simboliku.
Badnji dan počinje u zoru sečenjem badnjaka, mladog cerovog ili hrastovog drveta koje domaćin nosi iz šume.
Seča badnjaka obuhvata rituale u kojima domaćin uz molitvu i tri udarca sekirom seče drvo.
Drvo se donosi kući, gde se postavlja pored ulaznih vrata i ostaje do uveče, kada se sa slamom i pečenicom unosi u kuću.
Badnjak simbolizuje drvo koje su pastiri doneli Josifu i Mariji da nalože vatru u pećini u kojoj je Isus rođen, ali takođe podseća i na drvo krsta Hristovog.
Pored badnjaka, vernici unose i slamu, koja podseća na jasle u koje je rođen Hrist, a takođe i žito, kako bi naredna godina bila plodna.
Običaji vezani za Badnji dan prožeti su ljubavlju, verom i zajedništvom.
Veruje se da se tog dana ništa ne iznosi iz kuće, dok ukućani zajedno mole i pevaju tropar „Roždestvo tvoje“, očekujući trenutak Hristovog rođenja.
Večera se uglavnom sastoji od posnih jela, kao što su pasulj prebranac, riba i drugi posni specijaliteti.
Badnji dan, uz Božić, označava i vreme pomirenja.
Prema narodnom verovanju, na Badnji dan je vreme da se zaborave nesuglasice i pomire svi koji su u neslozi.
U hramovima širom Srbije danas će biti služene liturgije, a tradicionalno se uveče pali badnjak, čime vernici potvrđuju svoju veru i posvećenost hrišćanskim vrednostima.
Sutra, na sam Božić, vernici nastavljaju proslavu, okupljajući se u porodicama, uz obeležavanje mnogih narodnih običaja, među kojima se izdvaja lomljenje božićne pogače i darivanje položajnika, prvog gosta koji ulazi u dom na Božić i donosi sreću.
